Boulimia Nervosa

Boulimia nervosa betekent letterlijk: ‘eetlust als een os als gevolg van nerveuze oorzaken’. Deze benaming is echter niet helemaal juist. Er hoeft namelijk lang niet altijd sprake te zijn van een verhoogde eetlust of honger. Bij boulimia gaat het meer om het eten zelf, dat wordt gebruikt als een middel om je tijdelijk beter te voelen. De drang om te eten lijkt op een verslaving, vandaar dat boulimia ook wel een eetverslaving wordt genoemd.

Boulimia wordt gekenmerkt door ongecontroleerd eten, gevolgd door gedrag om een toename in gewicht te voorkomen. Het ongecontroleerd eten wordt ook wel een eetbui genoemd, wat betekent dat iemand binnen een bepaalde periode (bijvoorbeeld een uur) veel meer eet dan de meeste mensen zouden doen binnen die periode. Het gedrag wat daar op volgt noemt men compensatiegedrag. Er wordt namelijk geprobeerd de effecten van de eetbui te compenseren. Voorbeelden van compensatiegedrag zijn braken, laxeermiddelen, plaspillen, vasten of extreem sporten. In tegenstelling tot mensen met anorexia nervosa hebben mensen met boulimia nervosa een normaal gewicht. Ze eten weliswaar veel, maar weten dit te compenseren waardoor ze een normaal gewicht behouden. Sommige mensen met boulimia zijn wat dikker, andere wat slanker. Ze voelen zich echter altijd te dik, waardoor ze constant bezig zijn met voedsel, gewicht en lijnen. Ze schamen zich erg voor hun problemen, waardoor ze proberen het zoveel mogelijk voor de buitenwereld verborgen te houden. Dat is de reden waarom ze ogenschijnlijk goed lijken te functioneren.

De gevolgen van boulimia zijn, net als bij andere eetstoornissen, ernstig. Uit schaamte naar de omgeving toe houden mensen hun problemen vaak geheim, waardoor ze al snel in een sociaal isolement terecht komen. Het vele eten en de laxeermiddelen kosten geld, waardoor iemand met boulimia ook in de financiële problemen kan komen, wat het sociaal isolement nog meer versterkt (er is bijvoorbeeld geen geld meer om uit te gaan). Voorbeelden van de lichamelijke gevolgen zijn:

Menstruatiestoornissen
Door het braken komt het gebit veel in contact met maagzuren, waardoor gebitproblemen kunnen ontstaan. Ook heesheid en keelpijn horen daarbij.
Verstoring van het honger- en verzadigingsmechanisme. Mensen met boulimia weten niet meer wanneer zij honger hebben en wanneer ze ‘vol’ zitten.
Lage bloeddruk, wat resulteert in duizeligheid en flauwvallen.
Tekorten aan mineralen en vitamines, waaronder kalium, wat kan leiden tot nier- en leverbeschadigingen, spierkrampen, hartritmestoornissen en zelfs een hartstilstand.
Verslaving aan laxeermiddelen
Bloedarmoede

De behandeling van boulimia bestond vroeger alleen uit opname in een ziekenhuis of eetstoornissen kliniek. Het psychische probleem achter de boulimia werd echter niet opgelost. De huidige behandeling heeft daarom ook meer aandacht voor de psychische problemen. Zo wordt er steeds meer gebruik gemaakt van cognitieve therapie, waarbij irrationele gedachtes zoals ‘ik moet perfect zijn’ onderzocht en veranderd worden. Gezinstherapie is vaak een onderdeel van behandeling. Het gezin wordt in de therapie betrokken. De therapeut behandelt het gezin als geheel en probeert patronen te ontdekken die disfunctioneel zijn binnen het gezin. Steeds vaker wordt er ambulant behandeld in plaats van intramuraal. Dat wil zeggen dat mensen met boulimia steeds minder worden opgenomen in instellingen en eerder dagbehandeling krijgen of een aantal gesprekken per week, dus gewoon thuis wonen.