Drugs- en medicijnverslaving
Drugsverslavingen kunnen beginnen met nieuwsgierigheid, een lolletje, of iets ‘wat je een keer geprobeerd moet hebben’. Anderen lopen tegen zoveel problemen aan in het dagelijks leven waardoor het leven zo zwaar voor ze wordt, dat ze geen andere uitweg zien dan het gebruiken van drugs. Een stressvolle baan kan tevens een reden vormen om met drugs te beginnen, wanneer je een hooggeplaatste functie hebt waarbij er veel van je verwacht wordt bijvoorbeeld, kan het zijn dat je drugs wilt proberen om je prestaties te verbeteren. Een eenmalig gebruik kan echter als snel uitgroeien in een verslaving.
Daarnaast zijn er tal van medicijnen die een naar bijverschijnsel hebben: ze werken verslavend. Wanneer de medicatie niet meer nodig is blijkt het moeilijk om ermee te stoppen.
Maar wat gebeurt er nu precies bij een verslaving? Simpel uitgelegd, wordt er bij het gebruik van een verslavend middel de communicatie tussen neuronen in de hersenen verstoord. Deze verstoring kan een prettige sensatie veroorzaken, die per verslavend middel kan verschillen. Het effect is echter hetzelfde: het lichaam zal blijven hunkeren naar deze prettige sensatie, totdat het middel nogmaals wordt ingenomen. Dat ‘hunkeren’ is een teken dat het lichaam eigenlijk niet meer zonder het middel kan.Je kan last krijgen van onthoudingsverschijnselen: hoofdpijn, vermoeidheid, misselijkheid, maar in het ernstigste geval zelfs het overlijden van de gebruiker.
Voorbeelden van drugsverslavingen:
hasj, cocaïne, cannabis, heroïne en XTC. Voorbeelden van medicijnverslavingen: methadon, slaapmedicatie en kalmeringsmiddelen (benzodiazepines). Niet alle middelen zijn even verslavend, sommige zijn bijvoorbeeld alleen geestelijk verslavend en niet lichamelijk.